Son Mektup Şiiri - Hasan Basri Kılıç

Kaç yıl oldu
Beyaz bir kağıdı katlayıp zarfa koymayalı
Yüreğimin kan kırmızısı sevdaları
Bilirim akmak istersiniz kalemimden

Sarı sıcak bir akşam üstü
Dingin bir göl kenarından mı başlasam yazmaya
Yoksa masmavi bir bulutun güneşle seviştiği andan mı
Ya da adam gibi ta en baştan mı

Başlayınca susmazsın bilirim yüreğim
Aklına gelir nice sevdiceğim
Her birinin bir busesi vardır hayatımın köşe bucağında
Oysa şimdi yazacaklarım doğmamış daha

Ne gözlerine yazabiliyorum ne saçlarına
Bakmadım görmedim dokunmadım
Duyduğum uzaklardan demli çay tadında yorgun bir ses
Yağmur suyunun koynunda dans eden solgun bir yaprak

Şimdi seninle yeniden başlayacağım beyaz sayfaları karış karış dolaşıp
Sesinden yorgunluğu yüzünden solgunluğu alıp
Güneşin en sıcak doğduğu sessiz bir kuytuda büyüteceğim seni çiçek
En güçlü haykırışların en güleç yüzü olacak
Ve kalemimden sana dair aşk satırları olarak akacaksın

Saklayacağım seni bilindik günahlardan,günahkarlardan
Kalbimin en geniş en uçsuz bucaksız yerinde sevgimle oynaşacaksın
Kızıl akşam saatlerinde gözümle aydınlatacağım seni
Sabah güneş doğuncaya dek gözlerimde kalacaksın
Ve zarflara sığmayacak kadar büyük bir aşk olacaksın

Katlayıp zarflara koymayacağım seni
Hep dimdik hep güleç ve hep yaşayacaksın bende
Yıllar yol alsada rıhtımdan koynunda hüzünlerle
Sen benim en mutlu yanımda demir atacaksın
Bende aşka dair yazdığım son mektup olarak kalacaksın