Son Mektup Şiiri - Feyza Elmas

Dost kalmak ağır geldi bu cana,
Bedenim mahpus oldu ruhuma.
Sensizlik senle olmaktan zor amma
Son demeye korktuğum mektuptur bu.

Daraldığımda fikrinle ferahlatan sendin,
Solgun yüzüme tebessüm getirenimdin.
Karanlık ruhuma güneş misali idin amma,
Son demeye korktuğum mektuptur bu.

Damlayken, denizine korkusuzca daldım
Damlayı umman yapmaktı tek muradım.
Su, suyu sardı; ben, benlikten çıktım amma,
Son demeye korktuğum mektuptur bu.

Hükmü elinde tutan böyle dilemiş dedin,
Kendini karalayıp, liyakatini yok bildin.
Ah bilsen, sözünde haklı değildin amma,
Son demeye korktuğum mektuptur bu.

Sen bu sevdaya olur vermedikten sonra,
Diyecek tek bir söz bile kalmadı bana.
Ben aşkınla kavrulurum burada amma,
Son demeye korktuğum mektuptur bu.