Son Mektup Şiiri - Davut Arslan

Sabahların birinde
Gözlerini açtığında
Tıpkı bu sabah olduğu gibi,
Beni yanında bulamayacaksın
Sağına soluna bakacaksın
Göremeyince,bana sesleneceksin
Cevap alamayınca,
Telaşla pencereye koşacak
Araba yerindemi diye bakacaksın
Araba yerinde olmayacak
Çok uzaklara doğru bak
Uzaklarda olacağım.

bir not bırakmış olmalı bana diyeceksin
Malesef notda olmayacak
Sessizce çıkıp gideceğim hayatından

Ben gittiğimde,yeni hayatında
Alışman gereken şeyler olacak
Sen,aynanın karşısına geçip,
Saçlarını tararken,
Aynadaki aksini hayran gözlerle izleyen biri,
Olmayacak mesela arkanda

Hiç kimse seni neşelendiremeyecek,benim gibi
Hiç kimse sevemeyecek seni,benim kadar

Ev bomboş olacak bensiz
Duvarlar üstüne üstüne gelecek
Belki,derli toplu olur ama
Evde benim dağınıklığımı özleyeceksin

Hiçbir yakıştırma,
Benim itirazlarım kadar,
Cazip kılmayacak,
O çok sevdiğin mini eteklerini
İtirazlarımı özleyeceksin

Kimbilir belkide
Onlarıda toplar atarsın

Derdini paylaşamayacaksın kimseyle
Kimsenin tesellisi huzur vermeyecek
Kimse boğazında düğümlenipte yutamadığın, o şeyi
Söküp alamayacak benim gibi
Tesellilerimi özleyeceksin

Kavga etmek isteyeceksin
Bağırmak,haykırmak isteyeceksin
Herkes sakin olmanı söyleyecek
Kimse kavga etmeyecek seninle
Bu seni dahada çıldırtacak
Kavgalarımızı özleyeceksin

Sonra yokluğumun,
Ne kadar zor olduğunu fark edeceksin
Kendi kendine neden git dedim diyecek
Beni özleyeceksin

Neden git dedin?
İnan bu sorunun cevabını bende bilmiyorum
Sen bir gün bulsanda bana söyleyemeyeceksin
Bu sorunun cevabını ben hiç öğrenemeyeceğim
Bildiğim tek şey
Seni severek gidecek olmam...

Bunları neden yazdım biliyor musun?
Çünkü sana bir hatıra bırakmak istedim
Bu mektubu okuduğunda
Hala gitmemi istiyorsan
Emin ol gideceğim
Ama unutma giderken
Seni hep seveceğim diye yazan ne bir not,
Ne de bir parça eşya
Hiçbirşey bırakmayacağım
Tek hatıram şu anda elinde tuttuğun,
Bu mektup olacak

Davut ARSLAN