Son Mektup Şiiri - Mustafa Selçuk Uğur

Sana yazdığım kaçıncı mektuptur bilinmez
Veya yırtıp attıklarım arasına katılacak olan
Kaçıncı sözlerdir
Bilemiyorum.
Bir zamanlar yazmak için yazar,
İçine de seni kordum sevgili diye.
Ama şimdi yazdıklarımın içine seni de koyamıyorum.
Biliyorum uzaktasın
Ve gittikçe de uzak oluyorsun.

Sevgili,
Can sevgili
Bugünde sensiz bir güne başladım,
Yine sensiz bir paket sigarayı ciğerlerimde
Sen diye sakladım.

Önceleri senin adını sensizlik koymuştum,
Bunu anarken sen oluyordun gönlümde.
Oysa şimdilerde
Baktığım hiçbir şeyde seni göremiyorum,
Siluetin silindi beynimden,
Şairin dediği gibi
“Artık sen yoksun,
Olmadın,
Olmayacaksın”.

Ben şimdilerde seni yaşamak istediğimde
Olmayan senle avunuyorum,
Önce yıkıyorum sendeki gurur tepelerini,
Bindiriyorum seni hayal gemisine,
Aşıyorum dağları denizleri,
Uzaklar bir anda yakın oluyor,
Ufka bakıyorum, senle doluyorum,
Tam haykıracakken sana sevdamı,
Kara bulutlar kaplıyor,
Gökler iniyor dünyama,
Bitiyor hayal derinden,
Zifiri karanlığa bürünmüş dünyam
Ve bir ucunda sen.
Ben karanlıklarda yok olurken,
Sen yine siliniyorsun hayalimden,

Uzağı yakın eden vuslat şarkılarını ezberliyorum şimdilerde,
Sonra bakıyorum içinde sen yoksun.
Belki de hiç olmadın.
Ya da olmanı ben istemiştim,
Sen ise habersiz olarak
Kendini uzak tutmuştun mısraların büyüsünden.
Ve
Aynı son…
Siliniverdin hayalimden