Son Mektup Şiiri - Abdülkadir Selçuk

Şarkılar seni söylüyor, her mısrasında sen varsın.
Düşüncelerimde canlanıp benliğimi sarıyorsun,
Gecenin yavaş yavaş aydınlığı sardığı gibi.
Sonra eriyen bir buz kitlesi gibi
akmak istiyorum yüreğine.
Sevginle hayat bulmak istiyorum yeniden
ama yoksun!

Bir gün mazinin özlemi öldürecek beni!
Kim bilir? Belki adını sayıklarken yada
masa başında seni yazarken!
Hani dönecektin gittiğin yerden?

İstiyorum seni düşünmeden bir an geçsin yada
en güzeli varlığınla bir ömür geçsin
ama yok işte, artık sen yoksun!
Gözlerimde hayalin, kulağımda sesin,
kalbimde sevgin ama sen yoksun işte!

Yaşanılan o güzel yıllar
hasret ateşinde yanıp kavruluyor birer birer.
Korkuyorum bir gün bu ateş benide yakacak,
küllerimi özlem savuracak!
Ayrılığın gölgesinde bu sevda bir yalan olacak!

Yalan işte! bakışların değilsede,
Sözlerin koca bir yalan.
Bu aşkı yaşamaya bir ömür yetmez deyişin!
Ekmeği, suyu sever gibi seviyorum deyişin
Kulaklarımda yankılanan, içimi yakan
Koca bir yalan.
Yalan işte yalan!