Son Mektup Şiiri - Kiraz Koca

İçime sığdıramadığım sevdam,
Çatlak dudaklı sevdiceğim
Sana nasılsın, seni özledim demek gelmiyor içimden,
Çünkü nasıl olduğunu merak etmiyorum,
Çünkü seni özlemekten artık vazgeçtim.
Belki birgün seni sevmekten de vazgeçebilirim.
Sana neden yazdığımı da bilmiyorum.
Seni epey bir zamandır görmüyorum
Belki ondandır.
Hayatımda sen gerçeğinden hiç bir zaman kaçamayacağımı biliyorum
Belki kaçmak da istemiyorum.
Beni senin ardında sana bağlayan birşeyler var,
Ne olduğunu sorma, onu da bilmiyorum.
Senden uzak şarkılar dinlerken aklıma neden gelişini de bilmiyorum.
Resimlerine de bakmıyorum oysa ki.
Keskin bir bıçak gibiydi herşey.
Aslında ben sana ne yazacağımı bilmiyorum,
Neden ve neler yazdığımı bilmediğim gibi,
Sararmış bir bedenin arkasındaki ben,
Sana artık kızmıyorum.
Seni tanıyana dekti herşey.
Gündüzleri doğan güneşten kaçıyorum artık.
Geceleri karanlığı paylaşıyorum.

Seninle anılarımı sevmiyorum, çocuk geçmişimle çırpınıyorum.
Ruhum paramparça çünkü.
Bunları sana anlatıyorum,
Çünkü bilmiyorum.
Dünler bende bayat kokuyor.
Sen de nasıl merak etmiyorum.

Tatlı bir hükümdün benim için.
Düne kadar.
Ayaklarımda pranga olsan ağır gelmezdin.
Şimdi neye yarar bir sonraki yaşım.
Ben çoktan kendimi kaybetmişim.
Neden yazdığımı bilmediğim bir son mektup elindeki,
Belki duygularım kifayetsiz kaldı
Ama senden vazgeçmek zor oldu.
Bu sana son mektup çatlak dudaklı sevdiceğim,
Çünkü seni artık özlemekten vazgeçtim,
Çünkü ben,
Çünkü ben seni sevmekten vazgeçtim.