Son Mektup Şiiri - Chn Taş

Burası bir hastane değil sanki
Kapıları üstüme kapanmış bir yağmur mevsimi
Soğuk duvarların arasından sesleniyorum sana
Kaç gündür, kaç gecedir yazdığımı bilmiyorum

Her gece ismin dolanıyor dilime
Her sabah yokluğun çöker kalbime
Senin gibi bir yüz görünce bir an
Boğazım düğümleniyor dayan

Hastasın diyorlar bana
Bilmiyorlar ki
Ben sadece sensizim
Kalbim hayır diye bağırıyor
Sesim titrese de
Her yokluğunda
Bir yanım daha sessizce dağılıyor

Hemşireler odama girince anlıyorum hâlimi
Gözlerine düşen acıdan, sustukları kelimeden
Bekliyor beni, diyorum içimden
Utanıyor, çekiniyor bir gün gelir elbet

Kar taneleri vuruyor pencereye
Hakkâri akşamı soğuk, içimden bile soğuk
Bugün de yazıyorum duvarlara yaslanıp
Sanki sen duyacaksın diye, umutla, korkarak, soluk soluk

Unut onu diyorlar bana
Ama bilmiyorlar
Benim tek gerçeğim sensin
İçimde bir yankı büyüyor
Her yokluğunda
Bir yanım daha kararıyor

Bir kitap yazdım adına
Binlerce satır sana
Belki ulaşmadı, belki sakladılar
Belki sen de yazdın ama söylemediler bana…
Kalbim her gece seni çağırıyor
Sesim kısık olsa da
Ruhum hâlâ sana dönüyor

Seni unutmak mı
Seni nasıl
Ben yaşarken seni sevdim
Ölürken seni sevdim
Canımın içi
Ben seni çok sevdim