Son Mektup Şiiri - İsmet Can

Yılların ağırlığı yüklenmiş omuzlarıma
Dert, sıkıntılarını akıtıyor gizlice sızıntılarıma
Rulo misali katlanmış hayat, atılmış yakınlarıma
Soğuk duvarlara astım, kahrımdan son mektubu

Demir parmaklıklar arkasından çıkıyorum son kez
Küflü sürgü bağrımı deliyor, şifasını vermiyor tez
Ayaklarım iştahla yürüyor dar'a, boşluk bende merkez
Gidişimin ardından oku, duvara yazdığım son mektubu

Sehpa basamaklarında indi, gözlerimde ki saydam perde
Ruhum burada değil şimdi, çağlayanların köpürdüğü yerde
Beni bende bırakan sevgili, hayal duvarlarıma bir buse ver de
Yıkılırken soğuk duvarlar hayatıma, adım kalsın o son mektupta

Hani olurda yenilirsen ihtiraslarına beni bir gün unutup ta