Son mektup Şiiri - Kadir Orakçı

SON MEKTUP

İster oku, ister yırt, ne yaparsan nâfile
Bir sevda şarkısının bitişiydi bu mektup
Bir çırpıda söylemek kolay olmasa bile
Sensizken de kalbimin atışıydı bu mektup

Yedi kat yabancısın artık bana yar değil
Her satırım karamsar senden ümitvar değil
Bülbülün gülü için kürdi hicazkar değil
Bir hüzzam makamıyla ötüşüydü bu mektup

Kader zehirli kâse sunsa da her gün bana
Şifa diye içerim sığınır Yaradan'a
Tebessüm yasak şimdi şiirlerimde sana
Mahşere dek kaşını çatışıydı bu mektup

Ne restin kaldı şimdi, elinde ne de bir koz
İmkanın varsa eğer yazılan kaderi boz
Bir umut şafağında öterken çilli horoz
Gördüğün tüm düşlerin yitişiydi bu mektup

Yok artık, bu gönüle aşkın sığacağı yok
Rahmetin gökyüzünden damla yağacağı yok
Seher vakti çıkıp da bakma doğacağı yok
Senin için güneşin batışıydı bu mektup

Dile gelmişken kalem, kalmasın gizlim saklım
Zemheri oldu bana bütün gün, hafta, iklim
Bir deli gömleğine müebbet giydi aklım
Sayende Bakırköy'e yatışıydı bu mektup

Revâ mıydı ettiğin ben seni yar sayarken
Dilek tutmak anlamsız artık yıldız kayarken
Bu aşkın romanına son noktayı koyarken
Ayrılığın elinden tutuşuydu bu mektup

Sen kime gülen ayva, kime ağlayan narsın
Ellerin güneşiyken bir bana yağan karsın
Seni sevmek, beklemek, özlemek şöyle dursun
"Gel" değil, bundan sonra "git" işiydi bu mektup

Kadir ORAKCI