Son Mektup Şiiri - Tuğba Bowie

Hatırlar mısın?
Ayağına kadar gelmiştim.Ve yanıtsızca kaçmıştın.
Ben geldim defalarca,aradım seni,
Fakat kurtulunmak istendiğimin sonradan farkına vardım,
O sözlerini vicdanın affetsin,diyecek bi rşeyim yok artık.
Kavuşmayacağımızı bilsem de uzaktan şiirsel olarak haberleşelim istedim,
Ama şiirlerim de yanıtsız kaldı.

Ben yanıtsız sorulardan nefret ederim,noktakoyulmalı herşeye iyi ve ya kötü şekilde.
Bu yüzden kaçışlarınla daima canımı yaktın.
Senin gözünden baktığımda senin de imkansızlıkların olabilir fakat bu uzaktan yanıt vermeni engellememeliydi.
Ben baş belası olmaktan öteye gidemedim senin için.
Tüm suçu üzerime yık bdn alıştım zaten aylarca enkaz altında kalmaya.

Sana öfkem vardı kabul ama bir o kadar da aşıktım.
Öfke dediysem kanlı bıçaklı değil kırgınlıktı aşk adına.
Bir yanıtın bile söndürmeye yeterdi.
Seni adınla görmek istedim fakat yine saklanmayı seçtin.

Seni hala ilk günkü gibi seiyorum herşeye rağmen.
Senden başka kimseyi arzulamıyorum tanımasam da.
Ama bu belirsizlikler artık yordu baş belası mıyım yoksa yar mıyım?
Hiçbirşey yapamaz oldum düşünmeketen.
Artık şiiri de bırakıyorum,herşeyden uzaklaşmak istiyorum.
Benden kaçan ve benim ondan kaçamadığım birine ne yazsam da yanıt veremyecek kendi adınla ve bende bu şiir bana diyemeyeceğim emin olarak kendimden.
Senden miras kalan o kelimeler çınlar kulaklarımda
'Aşk bitti,biz bittik'

Alpay'ın da dediği gibi artık;
'Orda kal orda kal artık çok geç sevgilim'