Bilki sana
Bu son mektubum
Gözyaşları içinde yazıyorum
Kanıyorum resmen kaleme kağıda
Ve biliyorum ki okurken
Ne yaptın sen diyeceksin
Seninde benim gibi
Durmayacak pınarların
İsyanım kadere
Ama yazamadım işte
Hep ümit aşıladım sevgiyle
Ama binbir küfürle dost eyledim dilimi
Sen bilmeyesin hiçbirini
Dedimya sana
Bekliyor olacağım
Elimde güneşten çiçeklerle
Bu basibozuk düzene
Ne yazikki elimden birşey gelmiyor
Beklemek bize biçilmiş en mukemmel kaftan
Bende sabırla giyiyorum üstüme
Toz kondurmuyormuyum yokluğunda
Belki daha niceleri sırada
Dilimde yanık bir türkü
Gözlerim yine gözlükler ardında
Kimseler görmesin diye
Olur mu be
Böyleside olur mu
Yapma
İsyan yok
Af var
Affet yarabbim
Beni de onuda
Ordakileride
Çaresizliğimi yüzüme vuran her sillede
Sadece usulca boyun eğmek
Yapabildiğim en güzel şey
Şükür ise dilime doladigım
En büyük nimetim
21 agustos 2018
Kayıt Tarihi : 12.12.2018 17:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülgün Özel](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/12/son-mektup-229.jpg)