Son Mektup Şiiri - Erdal Yeni

Merhaba sevgili...

Bu sana, ilk ve son mektubum.
Belki açıp okursun
Belki, okumadan yırtarsın
Belki çöpe atarsın
Belki de...
Beni yaktığın gibi, bir kibritle bunu da yakarsın...
Değer verip okursan, içinde bizi bulursun,
Biz olan zamanlardan geriye kalanı okursun
Efkarlanırsan, kendini bir sigara molasında bulursun
Bir de, kadehine, o" en sevdiğim,
Rujun kadar kırmızı,
Dudakların kadar alımlı,
Nefesin kadar ılık, şaraptan koyarsın
Ve, ufaktan, ufaktan bizi anarsın, bizli yılları ararsın.
Bir de, bizim şarkımızı dinlersin, eski, yıpranmış ve tozlu plaktan, bıkana kadar
Sonra, gözlerine bulutlar hücum eder kirpiklerinden bir, bir intihar eder damlalar
Belki, için titrer, beni arar gözlerin ve... yüreğin kanar
Belki de... dilin de adım, binlerce küfre sığar, kendince rahatlarsın
Rahat ol, ne dersen de, bağır çağır, söv say
duymam,
Yani istesem de duyamam...
Duysam da, ayamam
Bilirsin, kendime kıyarım, sana kıyamam
Anlarsın sevgili, bir gün beni anlarsın
Toprak olduğumu duyunca,
Başucum da durunca
Gün batıp akşam olunca
Yalnızlığın senden hesap sorunca
Yani, sevenler ölünce
Yani...
Yıldızlar, bir bir sönünce anlarsın sevgili.
Sevenler ölünce...
Yıldızlar sönünce...
Yani...
Yani sevgili anlarsın
Geçte olsa anlarsın...
"Seni, Beni" bilmem de...
"Bizi" ararsan... belki, bir mezar da bulursun...

18 / 04 / 2018