Affet, kalbim beni...
Şimdi kavga etmeyelim!
Yalnız ben değilim suçlu, önce sen!
Sen akla kendini.
Yazık şu halimize
nükteli bir gün etmedik.
Bezirgân olana düştük ki biz,
yandık ikimiz de.
Suya dokunur gibi ürpertiye,
geceye değsek acının hası,
candan kaçak bir zer buluruz
ağlarız, biz bize.
Bırak kendini, sıkış
biraz itiş kakış... Ciğerime yapış yapışta!
Yazalım mektubunu ölüm denen
bir yer var, kalemine.
Kayıt Tarihi : 29.3.2014 19:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!