Son Mektup Şiiri - Mertcan Karacan

Ölürsem bir gün sabaha karşı,
Cehennem yakmasın buz kesen naaşı...

Yükselir aynı gün dualar evimden
Biri bana "gel" diyor "ta derinden"...

El âlem ağlamaz yarın hatırlayınca
Ağlasa ne yazar, sevdiğim unutunca...

Alnım kadar aktır "seviyorum" deyişlerim,
Kırdım kara yazan kalemini;
Bağışla beni Rabbim!

Yakılır feryatlar ölenin ardınca
Aşk yıllandıkça aşktır;
Anladım yıllanınca...

Usulca koyarken beni topraktan içeri,
Bir de yazın taşıma:
Ölümü hiç istemedi!

Çiçekler dikin toprağıma, çiçekler!
Ölümü hatırlasın koklayınca faniler!

Kaç ezan geçti göçeli o diyardan?
Saatler başka işliyor, dünyevî zamanlardan...

Ne kapısı, ne bacası, ne de camları;
Öyle bir evdeyim ki:
Etimle beslerim karıncaları!