Son Mektup Şiiri - Mecit Aktürk

Hapsettim yüreğime acı veren adını
Her dilime geldikçe eziyorum bil e mi
Mahşere dek dediğim aşkımın miâdını
Gam seli yükseldikçe çiziyorum bil e mi...

Aldım mesajlarını sözünü dinleyerek
Bakmıyorum yollara perişan...inleyerek.
Sevdanın gölgesinde hergün serinleyerek
Ettiğim yeminleri bozuyorum, bil e mi

Deseler de "kordur aşk", gün be gün artan, azan
Dindi kırgın gönlümde artık esmiyor hazan
Bir tek aynalar kaldı sürekli oyun bozan
Baktıkça gördüğüme kızıyorum bil e mi

Ne zaman buyur etsem, kırıp, örselemekten
Kalbimde hal kalmadı onca yamadan, ekten
Sayende her sevgiyi geçirip kırk elekten
Anlamlı bakışları süzüyorum, bil e mi

Sinse dahi kokusu her köşeye bucağa
Düşmem artık bir daha aşk denen o tuzağa
Kim sevdadan söz etse kaçıyorum uzağa
Tehlikeyi önceden seziyorum, bil e mi

Sıktım dudaklarımı çıkmasın diye ismin
Artık ne kalbimdesin ne hayâlimde resmin
Hatta...hatta öyle ki, seni anan her cismin
Şeklini, şemâlini bozuyorum bil e mi

Güneş olsan istemem ufkumun sabahına
Saydım senli yılları hatamın günahına
Aldırma sen yaş döken gözlerimin ahına
Şimdi artık gülerek geziyorum bil e mi

Çektiğim çileleri hep hayıra yorarak
Yaptım muhasebemi toplayıp çıkararak
Bu sana son mektubum; kalemimi kırarak
Yüreğimden aşkını kazıyorum bil e mi