Son Mektup Şiiri - Yüksel Küçükkürtül

yüzümde öpüşlerinden izler kaldıysa
affet, yokluğunla yıkamayı unuttuğumdandır..

bu son gelişimdi sana biliyorum
bu son benim oluşundu
insan ömründe bir kez aşık olur dedin
o aşkı da şimdi sonsuz uçurumun kenarına terk ettik
bile bile bu son
kabullenmesi zor..

hangi düşüncelerim yalanlayacak şimdi seni
hangi planlarım örtecek varlığının üzerini
ellerim ısınacak mı yeniden?
peki ya gözlerim..

şiirlerime nasıl ihanet edeceğim?
günüm yeniden aydın olacak mı?
meleğin başka rüyalara mı dalacak?

zor..
çok zor..

ama biliyorum ki artık üzecek seni sözlerim
bakışlarım sızlatacak
dokunuşlarım yakacak

sevgim şimdi ömür törpün gibi
her adımım tüketiyor seni..

vaz-geç-mek..
söylemesi bile zor
ömürlük çıktığımız bu yolda
geri dönüş yolu bırakmadan ilerlerken
nereden atmayalım kendimi
bu aşktan?

beni kurtardığın o karanlığa dönmek bile değil
beni üzen, korkutan, sancıtan..
yokluğunu bilmeden önceydi
en büyük karanlık sanmam yalnızlığı..

anla bi taneM anla
yalnızlık değil korkum
sensizliğime ne yapmayalım onu bilemiyorum

çaresizdim, çaremdin
dertliydim, dermanımdım
yalnızdım, varlığımdın..

şimdi diz dize yürüdüğümüz o yollar çıkmaz
kendine yeni bir yol çiz diyorsun
ömrünü başkasıyla paylaş..

başkası yoktu ki lügatimde
sen vardın bu dünyada
sadece sen!

artık koca evrende bir başımayım
ama dedim ya yalnızlık değil mesele
sensizliğimi ne yapmayalım?

peki ya sen?
kim görecek seni
biri anlayabilecek mi?
mutlu edebilecek mi?
sana bir ömür vadedebilecek mi?
öpüşleriyle her sabah uyandıracak mı?
kahvaltıdan önce tatmak istediği şeyler olacak mı?
uzun uzun çay muhabbeti edebilecek mi?
sıkılmadan saatlerce senle gezebilecek mi?
çıktığın kaldırım taşlarında elinde tutabilecek mi?
rahatça saçmalamanı hayranlıkla seyredecek mi?
baş parmağını avucunun arasına almanı sevecek mi?
omuzlarını ovalayacak mı?
gök gürlediğinde sımsıkı sarılacak mı?
o korktuğun hayvanın adını anmamayı öğrenecek mi?
yaptığın o güzel yemekleri zevkle yiyecek mi?
vosvos sevdanı anlayacak mı?
kırmızı'yı açmana destek olacak mı?
günün nasıl geçti diye soracak mı her gün?
şiirlerini sesinden dinleyecek mi?

seni benden çok sevecek mi?

seni nasıl hayatın kollarına bırakıp gideceğim şimdi ben
böylesine aşıkken nasıl uzaktan bakacağım
sadece dostun olmaya nasıl başaracağım?

oysa tek arzum bu hayattan
dizinin dibinde yaşlanmaktı

benimle yaşlanır mısın derken
ömrümün geri kalanını çoktan adamıştım ben sana

şimdi ne söylesem boş biliyorum
dönüşü, oluru yok bunun biliyorum
sadece yazmak istedim hayatıM sana
sadece yazmak..

bu da son mektubum olsun sana

seni seviyorum..