Son Mektup Şiiri - Erdem Katmer

Şuan sana son mektubumu yazıyorum,
Yazdıkca sanki su serpiliyor senin için yanan yüreğime,
Bir bakıma rahatlıyorum,
Oysa adını kazımıştım kalbime,
Oysa daha adını yazacaktım gökyüzüne.

Sana dertlerimi anlatsam sayfalar yetmez,
Mutsuzluğa esir düşmüş kaderim,
Bu güne kadar gülmedi,
Bundan sonra da gülmez.

Farzet ki ben bir yıldız gibi kayıp yok oldum gözlerinin önünde,
Farzet ki batan bir güneşim ben,
Ardımdan çıkan serinletici ayazın,
Ferahlığını hissedeceksin teninde.

Bir mevsimlik olsun aşkımız,
İlk baharda tanıdın,Sonbahar da unut beni,
Ben çok denedim başaramadım,
Bir türlü unutamadım seni.

Kafana takılıyorsa nedenler niçinler,
Eğer varsa merak ettiğin birşeyler,
İşte sana herşeyi anlatıyor bu sözler,
İşte sana her şeyi anlatıyor bu yaşlı gözler.

Bir gün olurda beni ararsan eğer,
Bilinmezlerde,meçhullerdeyim ben,
Anılara hatıralara hapsolmuş,
Dönüşü olmayan mazilerdeyim ben.

Unutulmuş bir şarkıyım eskimiş plaklarda,
Çıkmaz yol olmuşum arka sokaklarda,
Elimde sönmek üzere olan bir mum ışığı ve aklımda sen,
İsyan ediyorum halimize zifiri karanlıklarda.

Erdem KATMER