Son mektup Şiiri - Özlem Deniz

Yokluğunun aciz kıldığı,
Varlığınınsa beni tamamlamadığı bir ilkteyim.
El değmez sevgimin çırpınışlarını
Sesimin sitem ve kaprisleri sanırsın, aldanırsın.
Öpmek isterken kanattığım dudağın,
Uykularımı böler ansızın.
Sarılmak için açtığım kollarımı geri katlarsın
Kendini severken beni atlarsın
Var ile yokun arasında,
Biz diye bir umudu fazlarsın
Var git yoluna diyemem
Bedenimde aşkın ruhunu kaplarsın
Kalkıp bir yere de gidemem
Ah yollarımı kendine bağlarsın
Ben acıdıkça sen mavir
Kan anlarsın...
Güldükçe sevdar
Sevdikçe büyür
Sonmazsın