Son mektup Şiiri - Erol Şen

Bir mektup bırakıp gittim sana
Yazılanlar kaleme zülum olmasın diye
Gözlerimdeki yaşlarla yazıldı
Renksiz saydam ve ruhsuz

Bir denizin ortasında kimsesizdim
Bütün kalelerim yıkılmış süngüm düşmüş
Biten umudun güne doğumuydu belki de
Sabah olduğunda gün ışığını vermişti bana

Canlandım bir ömre yeni doğmuş
Belki kışın soğuğu üşütmüştü bedenimi
Sıcacık oldum güneşin ışığına
Geçmişi kurcalamaktan sa gelecekte

Elbet limanlarımda olacak
Elbet her limanda bir sevgilimde
Kürekler ağır gelmiyor bu bedene
Yelkenim fırtınadan yırtılsa da

Bedenim yelken olacak umudun doğumuna
Umutla seven dostlarım yeşerecek
Gün elbet fırtınaya bakacak
Yelkenim umut rüzgarım sevenlerim oldu ya.

25.05.2004