Son Mektup Şiiri - Yılmaz Tosun

SON MEKTUP

sensiz öldüm bugün,yüreğime saplanmış bir ok,bir avcının tüfeğinden çıkan kör bir kurşun bugün buldu beni,
titrek ürkek ceylan gibi korkuyorum seni kaybetmekten,canımı verecek gibi.
korkmam ben alsınlar, alsınlar canımı ama dokunmasınlar sana kanatsınlar parça parça etsinler bedenimi,
liğme liğme edipte kurda kuşa yem etsinler,gocunmam yemin ederim ki gocunmam.ama almasınlar seni benden,
almasınlar hatıralarını bıraksınlar beni dipsiz bir uçuruma,ayaklarıma döksünler çimentoları ve bıraksınlar beni denizin,
en dibine,ama almasınlar koparmasınlar seni benden,beni senden mahrum etmesinler,
alsınlar beni cayır cayır yanan bir ataşe atsınlar,beni hücreleri,me ayırsınlar,alsınlar bu bedenimi isterlerse köpeklere,
yem yapsınlar,ama almasınlar be güzelim,almasınlar seni benden,almasınlar o bakışlarını üzerimndennn,
almasınlarda isterlerse seni görmemem için gözlerimi oysunlar,çıkarsınlar göz bebeklerimi,ama seni benden uzaklaştırmasınlar be belalım,uzaklaştırmasınlar,bu sana son mektubum olsun ellerimi kessinler yazamayayım.kırsınlar kollarımı yedi yerinden.
yazamayayım bu son mektubumu sana,ama bıraksınlar seni bana bıraksınlarda senin ayaklarının dibinde yaşayım....

YILMAZ TOSUN