Son mektup... Şiiri - Hatice Nayır

Ben
Eski şarkılardan
Cadılı masallardan
Yüzyıllık uykulardan
Hüzünlerden, acılardan geçerek
Gelmiştim sana...

Dert dökülen ummanlarda
Yaşanmamış yazgılarda
Kanadında o kumrunun
Kuytusunda sonsuzluğun
Dönülemeyecek kadar emin
Bitirilmeyecek kadar derin bir aşkla...

Sen,
Susturulmuş duygularla
Hissedilmemiş doğrularla
Vazgeçilmemiş korkularla
Tüketilmiş umutlarla
Karşıladın yüreğimi...

Yüreğime sevda ektin
Yüreğimde yüzün...
Ne aşk'tan vazgeçebildim
Ne dindi hüzün...

Şimdi
Bir sahil kasabasında
Bir okyanusun kıyısında
Mavi bir gökyüzünün altında
Rengarenk bir gökkuşağında
Hüznü hiç dinmeyen gün batımında
Sana olan aşkımın sonsuzluğunda
Gidiyorum senden sevgili…

Sessizce
Sakince
Umutsuz
Hayalsiz
Gidiyorum işte...
Üzerimde dinmeyen bir aşk'la,
Helal ederek hakkımı sana...

Beni uğurlasana sevgili,
Beni uğurlasana...