Son mektup Şiiri - Hakan Alpargun

Bu kalemi elime alıp yazmaya cesarat ettiğim zor bir an,
Sana yazmak istedim,anlatmak istedim şu garip hikayeyi,
İlk defa karşılaştığımız anı hatırlıyormusun?
Ya ilk göz göze geldiğimiz anı,
Kaçamak bir buluşmaydı bu,
Bakışların bir şarkı söylüyordu hiç bilmediğim,
Ve ben kendimi kaptırmış seni dinliyordum,
Benden başkasının duyamayacağı o sihirli şarkıyı,

Bir an bir an eğilip su içmek istedim kirpiklerinin arasından,
Gözlerindeki pınardan susuzluğumu kandırmak istedim,
İçimdeki ateşi söndürmek istedim,ama olmadı,
Gitgide büyüdü bu ateş,senide yaktı sonunda,

İnanamıyordum sen varmıydın,gerçekmiydin,
Tuttuğum ellerinmiydi? öptüğüm dudaklarınmı?
Kimbilir,belki herşey bir rüya gibi,
Gözümü açtığımda silinecek,
Ne saçların kalacak ortalıkta,ne gözlerin,
Yalnız ben kalacağım ortalıkta,
Biraz yıkılmış biraz sensiz,

Her şey nekadar güzeldi,
Bekliyordum,geliyordun,
İşte diyordum,yaşamak bu,sevmek bu,inanmak bu,
Hiç kimsenin geleceğine bukadar inanmamıştım,
Beklemek güzeldi seni,nasılsa gelecektin ya,
Sonra birden gelmeyi verdin,
Birdenbire beklemeler uzadı,
Dakikalar bir ömür gibi geçti,
Binbir işkenceyle yaşanan bir ömür,
Geleceğin o mutlu anı bekler oldum,gelmedin! ! !

İşte o anda başlıyor yıkıntım,
Nerede olduğu önemli değil,
Ayrılığın bir hançer gibi saplandı yüreğime,
Kızgın demirler dağlıyor gözlerimi,
Birkanlı gömlek gibi giyiyorum üzerime yaşamayı,
Artık dayanamıyorum,ama isyan etmekte faydasız,
İşte bak kendi kaderinin çizdiği yolda yürüyor ayakların,

Söylüyorum,dinliyorsun,yazıyorum okuyorsun,
Mümkün olsa şu merhametsiz dünyaya kazıyacağım,
Ya ben anlatamıyorum, ya sen anlamıyorsun,
Şimdi nerdesin? unuttun diyeceğim,
Ama unutmadığını biliyorum,

Tüm zaman kavramlarına düşman oldum,
Saatin tiktakları beynimde ilerleyen çiviler gibi,
Bu ızdırap dayanılmaz oldu artık,
Unutmadığını biliyorum,ama nerdesin?
Sonunda bulup kaybetmek varmış meğer,
Seni şarkılarda bulmak varmış,
Bütün kitaplarda seni okumak varmış,
Off ne zor şeymiş yokluğun,

Ne seni unutabiliyorum,ne senden kalanları,
Elimin altında sana yazdığım aşk şiirleri duruyor,
Bir yanımda resimlerin,hani benim çektiğim resimler,
Hani her biri benim gözümde sendi,
Kimseler seni benim gözümle göremezdi ki,

Ve ayrılık,ölüm misali ansızın çöreklendi üstümüze,
Vurup öldürseydin,kanım akmazdı bir damla,
Sen tüm damarlarımı kaplamıştın ılık ılık akmaktaydın,
Sonra,sonra yapacağını yaptın işte,
Gözünü kırpmadan çektin darağacına,ölmedim!
Sen bilirmisin,o günden beri darağacında asılı bedenimin,
Ölümü nekadar çok özlediğini,

Artık kendimden bile saklıyorum seni düşündüğümü,
Peki ya sen,gecenin bir vakti beni hatırlıyormusun,
Kanatlanıp uçtuğumuz anları anıyormusun,
Birbirimizi ne çok sevmiştik,
Sakın sana sitem ettiğimi sanma,
Ben sevdim,sevdikce yüceldim,
Sense sadece güzelleştin,

Keşke sende benim kadar sevmeyi becerebilseydin,
Sende yücelseydin,ululaşsaydın,
Güzelliğin ebedileşecekti,
Oysa şimdi sadece sevgimin sana verdiği ile yetineceksin,
Ahh ne yapalım bunu sen sen istedin! ! !