Son mektup.... Şiiri - Vedat Polatdemir

I.
sevginin maddeleri olamıyor işte,
koyamıyorsun sınırlarını cümlelerin,
yapman gerekenlerle kurulamıyor..
bugün gözlerinin önünde,
O da tıpkı benim gibi,
Kuralsız yarım yamalak …
İnzivalara gebe yarınlar biriktiriyorum sana,
korkağın tekiyim kendimde.....
geçemiyorum karşına..
Diyemiyorum, “canımsın! ! ” diye..
pasaportsuz geçilmiyor
kaçak yaşanmıyor
sen daha kendinde çocuk yaşarken...
ezik ezik eziyorsun beni.....
hafif alayla karışık 'paşam' derken! ! !
oysaki yabancı kulaklarım bu kelimeye
ve bilmezsin ki kimselerden duymamış! ! !
Çok mu zor
karşılıksız manalardan sevgi yapmak...
bir faturası olmadan sevmek
ben senden hiçbirşey istemedim ki...
çocuk yüreginde bu yargı ney
II.
isimsiz hayalperestliklerim bunlar benim
ve nice yakılmış düşler var,
arşivimde bir bir saklı...
ilk hayelperestligim degil
sonuncusuda sen olmayacaksın
anlatılsa anlatılamaz,yazılsa yazılamaz,
bilmiyorsun bilemessin sen...
cebimde kimsenin görmedigi bir öfke saklı...
çıkardıgımda dag dayanmaz ki
senin gönlün dayansın…
sen varoşlugun sefasını sürerken,
bendeki benin nedametine
yorum bile yapamazsın....
insan sarrafısın ya,
insanı bir görüşte tanırsın ya,
bilirsin ya ne oldugunu! !
Aslında hiçbir şey bilmezsin
gözler neden böyle kimsesiz takılır?
kaç damla gözyaşı
bir yürek çarpışına eşit..
yada matematikte
sevgiye kaç yürek çarpışı lazım...
insan kimyan yetmez,
bilmezsin,bilemezsin……….
sus, sus,bugün sus boşver
hiç kıvışlamasın dudakların...
buda içinde gömdüklerinden biri olsun sana ait,
cevabı olmayan kahırlarla bir söyledigin…..
kızgınlıgımdan degil bu serzeniş,
bıçak gibi saplansada sözlerin yapamam
istesemde kızamam ki zaten....
ama bana ait degilsin,
ben başkasına ait olduktan sonra.....
benim biçareliğim bende ki,
nasıl atarım küçücük bedenin üzerine…
nasıl yaşatırım...
sormuştun ya;
”fiziksel aldatmamı,duygusal aldatmamı”
ikiside degil işte gözüm...
sevgi kaç çeşittir ki sende sorarsın bu soruyu...
ben affedilirmiyim mahşerde bilmiyorum
ama
Ben canıma değil,
sana degil
“sevgime” bu isyanım
III.
Çünkü sen böylesi “sevgiyi”hiç görmemişsin,
ve anlamlandıramayacak kadar “çocuksun” daha..
sen adını (********) koyarsın
ben bir bedeli yok derim...
senin yaraların depreşir
geçmişten benzetirsin,
bilmessin benzeri olmaz bende ilksin...
böylesine yürek mantıgına ters senin.....
ama onun da mantık olmadıgını bilmezsin...
bu sokak varya;
hergün adım adım bitirdiğim / bu sokak
herşeyime şahit,

ama dar geliyor artık,
kaldırımlar kaçırmıyor beni senden..
Lambalar ışımıyor
aydınlatmıyor uzaklarımı…
Ayaklarım firari mülteci sesler çıkarırken,
Gece;
her adımda
bağıra bağıra
usanmadan
yazarken seni içime,
ve yıldızlar bile anlayamıyorken
sebeb-i terk-i diyarımı
bir tek sana ait olanlar ilişemiyor,
taş koyamıyor sessiz yolculuğuma..
Çünkü sana ait olan her şey bende....
sana söylenmemiş ve hiç söylenmeyecek..
birgün;
Geçipte karşıma,
bana sahip bakışını yerleştirirsen
gözlerim önüne,
ölüme giden bir yaşanmışlık bile
bırakmazsın bedenime..
''bunu anlamandır bügün burda yazmam''
Bunu bilmendir sana hazin itirafım
senin varlıgınla
Herşeyi ardıma koydum..
Ve almadım umutlarımı da yanıma,
Küf kokmuş biryerde rastlarsan
zamanı eskitilmiş ben...
sen yenilmeden zamana,
ben yitirmeden acımış hayatı,
çoktan gitmiş olacagım senden...
senin çocuk gözlerinde,
bitmiş olacagım...
O’na sen,
sana ben,
ve bana ölüm kala……