bu son mektup
bildiğin
ve gördüğün
ama bu özel
çünkü, son mektubum.
bazen karanlığa bürünür
bir göz arar
dünyayı aydınlatan
işte o senin gözlerindir, yar
bazen kaybolur yolda
içten bir gülümseme
bir merhaba bekler
o gülümseme, senindir yar
bazen dil konuşur
yürek susar
bazen de dil susarken
yürek konuşur
o konuştuğu, sendin yar
sadece sevenlerin bildiği
bir yol var
gönülden gönüle ulaşan
gizli bir yol
o gönül, senindir yar
sonsuz sevginin ulaştığı
bir yol var
yitirsede, unutamadığı
bir sevgi
o sevgi, senindir yar
yüreğin yüreğe aktığı
bir yol var,
içinde yaşattığı
o yürek, sendin yar...
hayalde değil
gerçekte görür
gerçekte görür can_ın içini
o can, sendin yar
bir öykü yazılır
başı ve sonu olan
unutmanın mümkün olmadığı
o öykü, sana aittir yar
bir mektup yazılır
titreyerek
...
ağlayarak
o mektup, senindir yar
Kayıt Tarihi : 18.10.2008 20:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vildan Uyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/18/son-mektup-113.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!