Son Matem Şiiri - Arda Yiğit

Semânın mateminde, hüzünle kal!
İnkisarımla son rü'yalara dal.

Çünkü artık ne sen varsın ne de ben;
Seher vakti eser yok gölgemizden.

Hüsn ile ruhu beslemeye geldin,
Aşk ile derbederken dahi güzeldin.

Hayat artık ikimiz için kördüğüm,
Kurtaracak elbet bir gün bizi ölüm!

Artık cihan, yâr için sonbahardı,
Sensizlik ve firkatın ile gün ağardı.

Bunca isyana sessiz kalır kader,
Beklerim, giden kuğudan bir haber...

Yazdığım son mahzun dizeler olsun,
Varlığınla ruhum neş'eyle dolsun!

Sende bulunur bu gönlün silahı,
Gözler nûruyla getirir sabahı!

Duymam tek kelime senin sesinden,
Git gide uzaklaştım nefesinden...