Son Mahkum Şiiri - Ferhat Çetin

Son mahkum

Başıboş avare gezerken bir gün sahilde
Bir bardak çay için gittiğim kafede,
Dünya aleminde gezerken antolojide
Gençlik hapsenesinin küçücük bir penceresinde,
Bir çift göze rastladım,
Ne kar nede soğuk vardı,ama bir titreme yaşadım,
İstanbulun arkalarda kalmış köşesi kartalda,
Bir kainat güzeliyle tanışdım,
Sevgi çadırımın baş köşesine oturtup,
Anlattım yüreğimi, bir bir dokunmadan tenine
kapı aralığında,
sayfalarında okuduğum mazi sevdasına yandım bende,
hüzündü kısa adı,
selam verdim selam aldı,
ne hakimdim nede kadı,
amaaa,bir karar vedim o anda,
kaderin beni silkelediği bu son çukurda,
güneş gibi doğmuştu hayatıma,
tuttum saçtığı ışığın ucundan kalmamıştı hiç korkum
diz çöktüm önünde dua ederek,
yalvardım yakardım,sevdamı dile gitirerek,
ama beni öyle bir kararla idam ettiki,
aslında kendisi de benden önceydi orda
onuda hapsettim bu son gece mazime
ama üzülmesin isterim bu son mahkum,,,,