Son Lokma Şiiri - Beyhan Oral Bayram

Koptuğum yaşamım var.
Bir de çektiğim hasret.
Muhtaçlığımı sorma gitsin...
Eğilmektense kırılırım derdim.
Hiç bir şey diyemedim!
Eğdim başımı ve öylece çekip gittim.
Yıkıldım zaman zaman imgelemler içinde.
Binlerce yaşamın içine yaşamsızca daldım.
Sorduğum neydi kendi kendime,
Sensizliğin acısı mı?
Yoksa
Sensizliğe ne kadar alıştığım mı?
Tüketilen neydi günlerin arasında?
Kendimi tüketirken sen içinde,
sen kendi tükenmişliğinin,
Son lokmasını çiğne.