Son Lokma Şiiri - Münir Üsküdar

Puslu ıslak
Yapış yapış
Bir hava.
Rutubet ve duman kokusu
Sarmış her yeri.
Kesik kesik bir öksürük
Sabahın sessizliğinde yankılanır..
Kara yüzlü
Kara elli yaşlı adam.
Açık büfe kafeterya yanı
Çöp konteynerine
Yanaşır ağır adımlar
Ürkek bakışlarla.
Beline kadar sarkar
Büyük bir gayretle
Karıştırır atıkları.
Kafeterya dan gelen
Yemek kokusu
Çöp kokusuna karışır.
Kapatıp gözlerini
Isırır kırık dişleriyle
Bir lokmalık hamburgeri.
Sıkar avuçlarında
Buruş buruş yapar
Çıkarmak için kutu kola daki
Son yudumları.
Gün boyu
Karıştırmaktan çöpleri
Taşıyamaz bedenini
Yorgun kalbi.
Pes eder yaşlı adam
Çaresiz bitkin.
Döner başı,kararır gözleri
Yutamaz ağzındaki lokmayı
Yığılıp kalır olduğu yere.
Puslu ıslak
Yapış yapış bir hava
Rutubet ve duman kokusu
Sarmış her yeri.
Sabahın sessizliğinde..

Münir Üsküdar
24.02.2014