Son Liman Şiiri - Meral Yıldızhan

Son Liman
Yeni rotanda gemiyi çok tehlikeli ama -tabi- aynı zmanda çok heyecanlı denizler bekliyor olacak.
Yolculuğun ilk başlarında, guneş ısıtırken, deniz düzken, hava sıcak, beyaz yelkenler serin rüzgarlarla dolup gemi bir martı gibi sıcak denizlere süzülürken, yolcular sarhoş, gemiciler sevinçli, kaptan hoyratca dümeni istediği yöne oynatırken, denizin ılık suları gövdeyi okşayıp yıkarken, gemi mutluluktan uçacaktir.
Ama daha sonra, açık denizlerde, korumasız sularda, havalar değişmeye baslayıp ilk yağmurlar yağınca, ıslanan yelkenler ağırlaşıp sarkmaya başladığında, ilk önce yolcular homurdanacak, sonra tayfalar sızlanacak, kaptan kaşlarını çatacak, gemi üşümeye başlayacak…
Hele -aslında- kıyılar ve iç denizler için inşa olan geminin dayanamayacağı açık deniz fırtınaları çıktığında, yelkenler şiddetli rüzgarlarda patladığında, direkler dayanamayıp kırıldığında, gelen ilk limanda yolcular, bir sonrakinde tayfalar, ve daha sonrakinde kaptan ve en sonunda ambarlarındaki son yiyecek kırıntılarını yemekte olan fareler kaçtığında, gemi "son liman"ını aradığında, ister hiç görmediğin bir ülkenin hiç uğramadığı bir limanı olsun, ister ıssız bir adanın kuytu bir koyu olsun, isterse okyanusun en karanlık derin bir çukuru olsun orada seni bekliyor olacagim…
Yeni rotanda iyi yolculuklar!