Son Kurultay Şiiri - Ahmet Keleş

Tekir yaylası öksüz,
Tekir yaylası sessiz.
Kurultay yok artık.
Şehitlerde gelmez Tekir’e.
Ahrette toplanıyor şehitler.
Kurultayımız orda bu gece.
Hem de kandil gecesi bu akşam.
Sadece vatanseverler davetli,
Şehitler ev sahibi bu akşam.
Toplandılar nurlu dağın eteğine,
Şehitler sıralandı yamaca,
Biz karanlıkta kaldık bu akşam.
Kurultay toplandı, seçtiler hanını.
İmamoğlu’mdu şehitlerin hanları.
Önkuzu, Özmen, Oduncu, Haliller…
Ön safa dizildiler.
Ayağa kalkıp,
Son yemini ettirdiler.
Arkadaki melekler sabırla dinlediler.
Söz aldı Halil’le Selçuk.
İdamlarını anlattı uzun uzun.
Şahitti Kazım Hoca
Onlar şehittiler.
Dünyadan bizden önce gidip,
Cellâtlarını beklediler.
Kalem kıranların,
Ahiretteki savunmalarını izlediler.
Böyle bitecek sandık kurultay.
Önkuzu davacı oldu bizden.
Dizildik saflara,
Kafasını kaldıran yok bu akşam.
Kanımız aksa da zafer İslam’ındı silagonumuz.
Biz can verirken uğruna,
Bir ikbal uğruna unuttunuz vatana,
Hatanızı anladınız?
Bir şey demiyorum o zaman.
Kendinizi affettirmeden gelmeyin, Sakın buraya.
Yoksa hesabımız çok farklı olacak.
Yusuf yüzlüler toplandı etrafımıza,
Bu son şansınız olacak.
Siz gayret ederseniz Allah yardımcı olacak.
Alpertunga Uygun, Süleyman Özmen size kefil,
Kuran rehber, peygamber şefaatçiniz,
Gazamız mübarek, zaferimiz kutlu olacak.