Son Kurşun Şiiri - Furkan Gülden

Nefesi soluğu kesildi, bu aşkın. Herşey bitti, yarım bıraktın. Ağzımı açmaya cesaretim yok. Adını anmaktan korkuyorum. Seni görmeye tahammülüm yok, silahın ucunda son kurşun. Hayır.., ölmekten korkmuyorum. Aksine sen gibi istiyorum... Ama 'değmez' diyorum. Ve ben yine... Ven ben yine bekliyorum, gelmeyeceğini bile bile...

Sonuna kadar gideceğim bu aşkın, ölüme kadar yolu var sevdanın. Ben sana kadar, hiç ağlamazdım. Tenim hiç tatmamıştı gözyaşı tanelerinin ıslaklığını. Gözlerim hiç böyle kızarmamıştı. Titremezdi ellerim, korkmazdım aşktan... Ömrün sonu var, sensizliğin sonu yok. Silâhın ucunda son kurşun, vur beni...

Yardım et ALLAH'ım. Bir çıkar yol göster ya da al beni yanına... Kahrolası aşkın günahları sırtımda, aldığı her haram nefeste çöküyorum yarınlara... Şimdilerde sahteliğin örtmüş kahpeliğini. Aşk diye sarıldıkların, aslında benim... Bir damla gözyaşı döktüğün, çaresizliğinim...

Soğudum herşeyden, aşktan... Hiç inancım kalmadı, çekiliyorum hayattan. Senden sonra kendimden soğudum. İlk dediğim sonum oldun...

Ben hiç sevmedim kalbimi, çünkü o hep sensizdi. Ben kendimden daha çok sevdim elleri, çünkü kalbin hep onlarda gizliydi... Ben sen diye sevdim hayatı. Ama bu hayattan gideceğimi unutmuştum... Bir ömür mutlu ol, mutluluğum...

FURKAN GÜLDEN