Son Kurşun Şiiri - Burhan Güngör

Masa üstünde kağıt kalem
Yalnızlığım ve sen
Umut adını verdiğim deniz

Çizilmiş birkaç satır hayat
Satırlarında boğulmuşum hey hat.

Ümitlerimi de dalgalarında boğdum.
Bir son bahar gününde doğdum.
Hatırlıyorum;
Islaktı,yapış yapıştı tenim.
Annemin umuda değen sesi
Diyordu ki o benim.

İnsanoğlu bilinmez ne kadardır cüssesi
Oysa hayat
Masmavi bir gökyüzü ve ertesi

Bir fidan görürsün hep düşsel bir varoluş.
Umuda sıkan silahın,
Son kurşunu bu soluş