Son Koşu. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Veda ediyorum tüm benliğimden,
Feda etsem diyorum can tenimden,
Gideyim işte akşam ezanı vaktinden
Sadece korkum, benimle gelen kara kaplı defterden,

Utanıyor sıkılıyorum aldığım nefesten,
Çoktan gömdüm hayallerimi, çaresizlikten,
Davamı kilitledim mahzene, ümitsizlikten,
Arkamda puslu sis bırakıyorum, görünmezlikten,

Şu an hayattayım ama Ahirete yaklaşıyorum
Kimse görmesin bilmesin diye saklanıyorum,
Kendimle aynada konuşuyor söyleniyorum,
Nasıl bir insansın sen diye kendime hayıflanıyorum,

İçimdeki diğeri ile bağlantı kurdum anlaştım,
Kendi saltanatımı onunla kurdum ve ilan ettim,
Tutuklattım kendimi ellerimi kelepçelendirdim,
Kendi sarayımda kendimi suçlu ve mahkûm ettirdim,

İstifa ediyorum artık tüm sorumluluklarımdan,
Terk ediyorum bedenimin verdiği zararlardan,
İğreniyorum kendimden ve tüm insanlıktan,
Uyumak istiyorum ,Yıldım artık yaşamaktan,

Güzel dünyam senden özürler ve aflar dilerim,
Kirlettim toprağını havanı olmadı sana hiç bir faydam,
Günahlarımla kendime zulmettim hayatın kıymetini bilemedim,
Çıkartıyorum etten elbisemi toprağına sararmısın tüm bedenimi,

Yokluktan geldim varlık ile buluştum,
Yerleri gökleri gönül gözü ile gördüm,
Yaratana hasret ile yanıp tutuştum,
Benim dünyaya vedam, onun hükmüne,
Ve ötelere olsun,Selam Meleğime ve Son Koşuşum..