Neden bindin hüzün yüklü gemiye?
Nasıl çıktın okyanusa korkmadan?
Elbet parçalanır, yırtılır yelken
Tüm direkler yıkılır üstümüze…
Hangi tekne dayanır bu boraya?
Bilmem yazgı demeli bu sona?
Belli ki boşuna tüm uğraşılar
Ve belli batacağız umarsız
Fakat hala sönmedi son kıvılcım
Bir umut adası var yakınlarda…
Kayıt Tarihi : 3.1.2012 15:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sebahattin Kömürlü](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/03/son-kivilcim-aic.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!