Son Kez Öleyim Şiiri - Selver Güvercin

Yıllar sonra
Dindi mi? gönlünde ki fırtına
Dindiyse gülüm
Yanaş gönlümde ki
Garip limana
Ki kaldıysa yanaşacak
İskelesi rıhtımı
Otur yanı başıma
Kaldıysa birkaç tahtası iskelenin
Gölgesine otur
Otur da anlat
Derdini bir bir
Anlatınca sen
Yanar kalbimiz
Gelen geçen olursa
Işığı yol gösterir
Akılsız başlardan
İbret alır akıllı başlar…

Yol uzun hayat kısa
Dönüp bakmasın sakın
Kimse arkasına
Arkasına bakanlar
Bana baksın; yeter
Başka söze gerek yok
Geriye bakanlar
Bir türkü tutturur diline
“ Baba bu gün bana bir hal oldu
Bağımın gülleri soldu,
Gülleri soldu
Alemin bağına bülbüller konmuş
Nideyim benim gonca gülüm solduktan sonra”
Gözünün yaşını siler
Ve
Bir köşede ölür gider
Bilen olmaz ne haldedir
Nasıl yaşadı, nasıl ağladı
Kendi kendine
Yanar, yanar
Kaybolur…

Yine de alamıyorum kendimi
Ardıma bakmaktan
Ya çok pişmanım yaşadıklarımdan
Ya da çok sevdim geçmişimi
Ve
Fırtınalar dindiyse, Gülüm
Ve
Gelmişsek hayatın belli bir noktasına
Ve
Artık yazın sonu sonbaharın başındaysak
Belki başardık ve hak ettik bazı şeyleri
Ve gel
Gönül limanıma yanaş
Ama yavaş yavaş
Göründüğü gibi değil
Biraz içi geçmiş
Dalgalandırmadan denizi
Sessizce gel ve
Son kez ağlayayım sevinçten
Ve
Son kez öleyim sevinçten…

Ağustos 2006 Ankara