Son kez gel Şiiri - Oktay Çekal

Aylar geçti, sen yoksun kollarımda,
Sahipsiz kalbimle, bomboş sokaklarda,
Kendimi ararken, seni düşünüyorum.
Duyamıyorum gözlerinden gelen sesi.
Çok özledim, parfüm kokunu,
Teninden gelen, rüzgârın dokunuşunu,
Canımda derman olan ruhun,
Ve mutlu kılan, varlığınla dön artık.
Sevgim kanıyor, umutsuz bırakma,
Bedenim üşüyor, sar beni sıcaklığında,
Izdırap yollarında, halsiz adımlarımla,
Cılız bir yaşam nefesi, çekiyor ömrüm.
Ölemiyorum, seni görmeden ki;
Dokunamasam saçlarına özlerim.
Boğazıma düğümleniyor sensizlik,
Boğan bir havasızlık, ciğerime doluyor.
Kitleniyor bedenim kendi içinde sessizce
Ruhum boşlukta, patlamaya hazır,
Bir serseri mayın gibi, son kez gel.

Oktay ÇEKAL
24.04.2011-17.40