Son kez dokunuyor sözcüklerim kalbine....

Son kez dokunuyor sözcüklerim kalbine..
Bilirim...
Dokundukça acıtır...
Acıttıkça kanatır...

Damarlarında kan yerine kelimelerin zehiri dolanır...
Vücuduna yayıldıkça pişmanlıkların...
Bir daha yaşamak için can attığın anıların altında ezilirsin...
Ölmek istersin...Ölemezsin...!

Aniden pişmanlıkları bir çırpıda elinin tersiyle itmeye çalışırsın...
Keşkelerinin gölgesi iyiki lerini boğar...
Kararır düşlerin, söner hayallerin, yapayalnız kalırsın...
Dönmek istersin geri..Dönemezsin...!
Hani gidişindeki sessiz çığlık var ya...
Hani hoşçakal derken gitme dememi bekleyen o gözlerin...
Hani uzanıp elini tutmamı beklediğin o çıldırtan dokunuşum...
Hani sen giderken benden, heybene doldurduğun o yaşanmışlıklar var ya...

İşte bu kısır döngü..
Acıtır...
İnceden inceye sızlatır...

Akar gider gözyaşın, gözlerinden hesap sormadan...
Aktığı yerde derin iz bırakır...
Benden sana kalan hatıralardır o izler...
Zamanın kollarında esirdir duyguların...
Geçsin istersin zaman, bensiz...
Geçer...
Geçtikçe tenindeki derin izler artar...
İşte o An...

Dursun istersin zaman...Durduramazsın...!
Acabalar kemirirken beynini...
Keşkeler uyutmazken seni geceleri...
Zaman söz kesmiştir artık seninle...
Ya sözcüklerimle yaşarsın, damarlarında dolaşan...
Ya da celladın olur, bensiz geçireceğin zaman...ASİMAVİKEMAL