Son kez çekmedim tetiği Şiiri - Ahmet Ku ...

SON KEZ ÇEKMEDİM TETİĞİ

Dönecektim,
Ahdime vefalıydım,
Sevdama sadık.
bırakmadılar.
Ben de dağları bırakmadım onlara.
Yeminimi bırakmadım.

Güneş tepemde,
Can yoldaşım yanıbaşımda.
Gözlerimiz Cudi’de eşkıya arar.
Gabar’a uzanır kinim.
Açlık kimin umurunda,
Postal sıkar ayağımı,
Güneş vurgunu tenimiz.
aldırmıyorum,
Su var koyaklarda,dudaklarım kurak,
Toprak çorak.

Gözlere hasret düşer,
Ağırlaşır zaman.
Anam,zamana direnir,
Babam,ecele.
Bir kınalı nişanlı bekler yolumu,
Ölüm fırsat kollar.
Ne su uyur,ne de düşman.

Vuruşmak,yürek ister
Vurup kaçmak yok öyle,
Anam,helâl süt verdi bana
Ben Mehmet’im,
Toprak kan ister vatan olmaya,
Anam beni bekler,
Koklamaya.

Kurşun sesleriyle soğuyor geceler,
Ilık bir kan sızıyor düşlerime.
Ortalık yanıyor,
cehennem alevleri,
İki Mehmeti ayırıyor birbirinden.
Birisi Çankırı’ya,
Birisi Van’a.
Vatan diyen mihnet duyar mı cana.
Vatan bırakılır mı vatansıza.

Halâ kanım var damarlarımda,
Silâhımda kurşun.
Son damla düşmedi daha,
Son kez çekmedim tetiği.
Görev bitmedi.
Bitmeyecek,