Son Kez Şiiri - Münire Çetin

Bu gün son kez ağladım
Aşkımın mezarı başında
Öldüğü günü okudum
Yaşlı gözlerle mezar taşında
Bir de doğduğu günü...
Güneşli bir bahardı
Öğle sonrası yağmurun yağdığı
Çılgın bir şey vardı.
Toy kalpler aşk aradı.
Bir an...
Sonra nedense
Bulunca çabucak ayrılıverdi.
Eller, gözler,dudaklar
Diniverdi o aşk fırtınası
Peki ya fırtına sonrası
Fırtına sonrası
Ne gökkuşağı doğdu ne güneş
Bir anda sönüverdi o harlı ateş.
İşte böyle!
O gün bu gündür
Hep ağlarım
Aşkımın mezarı başında
Toprağı ıslandı kaç kere
Fakat çiçekleri hala kuru
Hala bitmiyor üzerinde bir tutam ot bile
İşte böyle!
Terk edilirmiş sevgiler
Beklesen de gelmezmiş
İşte böyle!
Bu yüzden
Son kez ağlayışım
Aşkımın mezarı başında
Bu son gelişim
Bu son!