Son kez Şiiri - Yasemin Güven

Birgün bana ne bir dilediğim var mı diye sorsalar inan ilk seni dilerdim tüm kalbimle...
Bazen kafamı kaldırıp gökyüzüne bakıyorum belki bir yerlerde seni görürüm diye...
Her defasında bir hüzün acı kaplıyor içimi yine göremedim diyorum yine gelmemiş diyorum...
Hani sözün sözdü lafın yemindi beni tek başıma ve sensiz bırakmıcaktın ama bıraktın...

Öyle bıraktın ki beni senden sonra toplayamadım kendimi ve dağılıp giden aklımı...
Sussam olmuyor konuşsam çığlık figan bağırasım geliyor ama yinede susuyorum...
Dilim sussa kalbim konuşuyor biliyorum sende ben gibi özledin sende üzgünsün...
Neden böyle olduk koptuk ellerimiz ayrıldı yürek yeri ise yangın yeri alev alev yanmakta...

En çokta kendime kızıyorum yanında olamadım derdine çare bulamadım...
Bilmiyordum ne yapmam gerektiğini kime koşup yardım isticemi uçup gittin bir anda...
Son kez ellerini tutmuştum ve kuş gibi çarpan kalbin durdu dünyam başıma yıkıldı...
Ben sensiz kör kuyularda gibiyim çıkmak istedikce beni içine çekiyor sanki...
Hadi tut ellerimden abim çek al yanında götür bende gelim artık senle ne olur...

YASEMİN GÜVEN