Son Kez Şiiri - Batıkan Kaymaz

İsminin A’sından Z’sine kuşandım
Sağlam bir cephaneye sahibim
İki de savaş stratejisi
Aç kapıyı
Kendimi kurtarmaya geliyorum

İhbar yok polise söz
İstediğin kadar fidye
Bu rehineliğe son vermeye geliyorum
Zorluk çıkarma
Derdim ne güzelim gözlerin
Ne de yalanda olsa inananacağım sözün
Çelik yeleğimi giyindim üstüme
Bir ok gibi yüreğime tekrar saplanmana izin vermeden
Kuşandım sesine, gülüşüne
Sadece kendimi kurtarmaya geliyorum

Tamamlanmamış yolun ortasından
Yarım kalmış bir aşktan
Alıp çıkarmaya geliyorum kendimi
Sen 1.70-1.80 esmer ya da sarışın omuzlarda
unutabilirsin sevişmelerimizi
Kim yazarsa yazsın sonunu
Hangi filmde, fotoğrafta hangi oyuncu oynarsa oynasın yanındaki rolü
Bacadan bile olsa girip
Kendimi almaya kararlıyım bu gece

Ağır yaralı, artık sevmeyecek olsada
Anılarla dolu her yeri, yakıp yıkıp arkamda viran bırakıp
Düşümde yaşattığım başını bir pezevengin göğsüne, saçlarını ellerine dolayıp
Senden uzaklaştırmaya geliyorum kendimi

Kutuba ya da Mars’a
Kedi gibi yanına dönecek, o yolu bulacak da olsa
Alıp kendimi senden uzaklaştırmaya geliyorum

Şimdi çık karşıma sevgili, özürler dile yine
Aramızdaki sessizliği bozmaya geliyorum
Giy ilk günki beyaz çeketi, tak kırmızı atkını
Seni son kez görmeye geliyorum...