Son Kelime Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Soru işaretinin kancasına astım seni.
Ve son duamı okudum senin için.
Sesini toprağa verdim kulaklarımı tıkayarak.
Ve gözlerini sildim kader defterimden.
En sevdiğin şarkıda yudumladım son kadehi.
Takımlarımı çıkardım yapmak için kurduğun hayalleri.
Sonra gülümsemeni çizdim odamın duvarına.
Tabi çizabildiğim kadar.
Gülüyor ama sanki biraz ağlamaklı.
Yüreğim yaşardı yine gözlerin gibi.
Titredi yüreğim yine ellerim gibi.
Boş kaldırımlarda izini aradım sonra.
Hiç bilmediğim kokunu tatmak istedim.
Bilmek istememiştim belkide.
Pekte fırsatım olmamıştı zaten.
Sonra mutluluğun şakağına dayadım silahımı.
Ve ağzımdan çıkan en kör kelimeyi patlattım kafasına.
Nedense sonra sen geldin aklıma.
Adına mutluluk dediğim kadın...

Şimdi en keskin kelimeleri dolduruyorum şarjörüme.
Sonra da ver yansın!
Yalnız son kelimeleri kendime sakladım.
Ve koydum dilimin ucuna.
''Seni seviyorum''
Ve şimdi geliyorum sevgili.
Geliyorum!