Son Kasım Şiiri - Faik Erol

İlk kez yas tutuyorum; bu On Kasım sOn Kasım
Ağla ey Türk bu kez ağla; bu On Kasım sOn Kasım.

Tuttuğumuz yas değil, bir gururdu On Kasım.
Atatürk düşmanlarına, tokat vururdu On kasım.

Nisan, Mayıs, Ağustos, Ekim. Bayram yapar coşardık.
Kasım; Onun huzurunda bu gururu yaşardık.

Görev vermişti ya hani; ilelebet müdafaa…
Bedhahlar ortalıkta, şerait çok namüsait.

Kalelerim zapt edilmiş; cebren değil, hile ile..
Ordumuz dağıtılmış,sudan bir vesile ile.

Bilfiil işgale dalâlet, gaflet… Hıyanet mi arıyorsun; işte!
İşte müstevlilerin emeli, menfaatle tevhit işte!

Fakr ü zaruret içinde kanınız mı çekildi?
Nerede muhtaç olduğun kudret; bu gençlik nerede, hani?

Çarşaflar bayrak olmuş, ortalıkta fink atıyor.
Kafalarda türban, sarık; münâfıklar din satıyor.

Cübbeliler ekranlarda; ilim yan gelmiş yatıyor.
Gençlik sessiz; sessiz harflerle meramını anlatıyor.

“Bir gün elbet toprak olacaktır” sözlerinle aklımdasın;
Ama, devrimlerin öldü Atam, onun için bugün yasım.

Beş geçerken dokuzu, sirenler çalmasa da,
İki dakika tüm yurtta taşıtlar durmasa da;

Ola ki tüm bayraklar yarıya inmesin varsın;
Ama ağla ey Türk, bu kez ağla, bu On Kasım sOn Kasım.

10 Kasım 2012