Son kar Şiiri - Alirıza Aslan

Sabahın ilk ışıkları, serin;
Dondurmaz teni;
Elim elde,
Dizim dizde, gözüm gözde!

Mevsim kış;
Hava soğuk, buz tutmuş tüm saçaklar.
Bulutlar kara;
Düş ayazda,
Sokaklar garip, gece karası.

Geçmiyor kış;
Sokaklar, hin yuvası
Kar beyazı, toprak karası
Soğuk saklı;
Her saklı, garip zulası

Uzadıkça, uzuyor kış
Orta yerde sis, kenarda kar
Bir soluk olsa her bahar
Donmaz kar!

Soğuk bir kış;
Vakit çok, hayal bol
İktidar olmuş sol!
Dereler buz, nehirlerden denizlere kol
Kar beyaz; bembeyaz, her tarafa yol

Aç tavuk, rüyasında darı görür derler
Ama şimdi aç tavukta yok
Demokrasi O’mu?
O da çok

Göller deniz,
Köyler il,
İllerde metropol,
Okyanuslar ova,
Bol verimli toprak!
Dağ, taş orman.
Sıcak espriler,
Soğuk gecelere klima

Savaşların bitirdiği,
İnsanlığın yitirdiği,
Aç insan, açıkta insan yok.
Ağlamıyor analar; çocuklar öldürülmesin diye
Mutluluk şarkısı, her yerde .

Yaz güneşi hep saat on gibi ısıtıyor
hava serin.
İlk bahar yeşil
her taraf çiçek.
Sonbahar; renk,renk
ağaçlar biri birine ahenk.
Kış beyaz; soğuk ayazı,
Hep hayalimde yürümek kışa
Beyaz,beyaz, üşümeden.
Hayal beyaz, ben beyaz