Son Kandil Şiiri - Zeki Uçar

Bırak sağanaklar halinde
İnsin kalbine göz yaşların
Bırak, temizlensin;
Kalsın;
Yalnız ve mahzun.
Kalbindeki kirlerdir,
Sana acı veren,
Söküldükçe ağlatan;
Huzur bulursun sonra,
Bir kırmızı gül goncası gibi,
Düşünürsün;
Nereden esti bu ilahi rüzgar,
Bütün ağırlıkları alan,
Ve savuran yalnızlıkları,
Yalnız bırakır mı sahibi,
Mahzun bir kalbi,
Firkatinde hep vuslatı arar.
Bulutlar, hasret yüklü,
Karartmayacak güneşi,
Yıldızlar süsleyecek geceni;
İlahi sukutun vakur hüznüyle,
Son kandil sönene kadar.