Son kalıntılarına bakıp gecenin

Son kalıntılarına bakıp gecenin
Bırakıyorum benliğimi çalan şarkıya
Zamanı algılayamadığım o an
Kana karışan kanla beslenen yarasalar gibiydik
İçimizde soğuk mağaraların hiç açılmamış yanları
Çığlık gibi yankılanıyor
Çığ gibi öldürüyor sesin
Buğulu aynalardan bakıyorum kendime
Arasında kayboluyorum hasretliklerin
Gölgen düşüyor kalbime
Kapkara kesiliyor nefesim
Adımlarım yalnızlığa
Yalnızlık ağlayış çığlıklarına
Çığlıklarım sana varıyor

Sen fısıldıyorsun beynime
“ Bitmeliydi aslında yaşam, yaşananlar gerek görülen yerde”