Son Kale,Çanakkale Şiiri - Yavuz Bülent

Tellal geldi,vurdu sefer davulu.
Düşmanlardan savunalım bu yurdu.

Hazır olsun tüm vatanın evladı.
Cenk edelim rahat yatsın ecdadı.

Ayrılık yardan,anadan,evlattan
Her şey fani,baki kalsın tek vatan

Düşman topu tüm taburu yakmada.
Çanakkale,destan destan akmada.

Küfrün varsa tankı,topu,tüfeği,
Çanakkale bir ümmetin bileği.

Kim bükecek bu milletin elini?
Can gider de bırakmaz bir yerini.

Çanakkale imkansızlar imkanı.
Yetiyordu tüm erlerin imanı.

Deniz kızıl,şehit kanı boyası.
Şuhedanın imanıdır mayası.

Gidiyordu her bir nefer ölüme.
Ölüm değil,sanki gidiş düğüne.

Bir gidiş ki nebilere komşuluk,
Gayesiyle çok kutsal bir yolculuk.

Ölü değil canlıdırlar ki zira,
Öyle diyor Kuran’ında Hak Te’la

Yazılmıştı bir milletin kaderi.
Çanakkale,kalenin son neferi.