Son Kale Şiiri - Sinan Özçelik

Sanki senin yokluğunu bekliyormuş her şey
Gittiğin günden beri
Yüzüm gülmedi be dostum
Yalnızlığın yumağı
Sardı dört bir yanımı
Kördüğüm oldu yollar
Neredesin be dostum
Kaç zaman oldu gideli
Günleri sayamadım
Sen yoktun ya dostum
Yaralarımı saramadım
Toz duman oldu her yer
Düştüm de kalkamadım
Takatim kalmadı artık
Ne olur bir yerlerden
Ansızın çık gel dostum
Kırdılar yüreğimi
Yaktılar pare pare
Son demini yaşıyor
Güvendiğin son kale