Son Kaftan Şiiri - Mutlu Alkan

Geldik gidiyoruz dünya denilen handan
Geçiyoruz ömür denilen bir zamandan
Ecel gelince bizde ayrılacağız bu saftan
Kefen, ruhsuz bedene biçilen son kaftan

Musibet gelmezse, ölümü unutuyoruz
Zamanı harcayıp, malayaniyle yaşıyoruz
Sırtımızda ki heybede dünyayı taşıyoruz
Dünya telaşı sarmış bizi her bir taraftan

Gecededir gecenin gizemi gündüzde değil
Bereket bazen birdedir, onda, yüzde değil
Gayret bizde ama asıl kudret bizde değil
Korkma, Rabbine hatalarını itiraftan

Nefes nefes hayatın sırları zerk edilirken
Yarın için dün ve de bugün terk edilirken
Maneviyatın önemi bir bir fark edilirken
Vazgeç nefsim ömründe ki israftan

Durma git, gidilmesi gerekenin izinden
Samimi ol da okuma sadece yüzünden
Ne okuduğunu bil ve faydalan özünden
İndir artık kitabı duvardan, indir raftan

Habil ol Dünya'da ama asla olma Kabil
Şükürden ayrılma verilenlere mukabil
Beşersin elbet şaşarsın ama haddini bil
Yitirme umudunu yüce katta ki aftan

Ev sahibi değilsin ve bil misafir olduğunu
Aldığın her bir nefesi bile emanet aldığını
Hataların ile aslında kendinden çaldığını
Ölmeden öl, çık artık girdiğin itikâftan
01.10.2021