Son Kadehte Şiiri - İlhami Güneyler

Söz vermiştim! Kendime, Her kadeh, sevgi dolacak diye
Hiç bir kadehte öfke! Nefret! Olmayacak diye
Söz vermiştim! Kendime, Mutsuzluğa içmeyeceğim! Diye...
Söz vermiştim; şerefe derken! Olacağım sevenlerle,
Namerttin masasında! Şerefe, demeyeceğim diye...

Söz vermiştim sana, ey nankör sevgiliye!
Hatırlıyor musun, bekleyeceğime! ,sevmeyeceğime! .
Sen gelene dek! Kalbimi mühürleyeceğime...
Sevmedim, yan gözle bakmadım bile! , yeminle...
Sessizlikte geçti, her saniyesi hayatın! Ümitle,
Sabırla! , beklemekle! Çileyle!
Ama ne oldu şimdi söylesene…

Korkma, sana değil sözlerim! Dedim ya…
Muhatap olmam ben, namertle!
Sadece; Kader, adı verilen hayata,
Sitemim gizlice,

İsyan doğmasın diye! Koparıp, atayım geliyor dilimi…
Namertte; gözyaşı olmasın diye! Oyayım geliyor gözlerimi...
Namert dememe rağmen hala, Söz geçiremediğim için! Sevmeye…
Söküp atayım geliyor yüreğimi…

Korkmuyorum! Ama yapamıyorum sadece.
İçerek! Beklemek geliyor elimden, Ölüm meleğini...
Artık beklemekte! Zor gelir oldu seni, Yanlış adreslerde,
8 yaşında bir çocuğun kapısında!
Geziyorsun... Ben dururken burada niye?
Madem kaderimiz! Baştan yazılmış, bu hayat oyununda
Zorla oynatmak niye Biliyorum,
Sana sorgu sorulmaz, biz aciz kulların,
Aklının, almayacağı şeyler bunlar, biliyorum...
Ama bu oyunu da götürmek istemiyorum…
Yoruldum... Bunaldım, Bıktım! …
Artık bitti! Tükendi gücüm…
Tek dayanağım, gerçek dostum!
Yaralı bir babanın, son yolculuğuydu noktam!

Şimdi her şey; anlamını yitirdi bende,
Zulme! Yalana! Riyakâra! Namerde! Ölüme!
Mücadele etmeden! Teslim olan kaleyle,
Artık kelimelerin! Sözlerin! Bir anlamı yok…
Artık yaşamların! Doğruluğunda, bir anlamı yok!
Sen kazandın! Namert, attığın kazık büyük!
Sen kazandın! Yalan, ölen doğruluk,
Sen kazandın çıkar! Ölen saflık,
Ölen sevgi, dostluk, ölen aşk! …
Sen kazandın karanlık! Kaybolan aydınlık…
Ve ben kazandım dünya, birazdan gelecek bir melek…
Alıp götürecek,
Beden değil ama
Ruhum yenden doğacak!
Dost sofrasında,
Hiçbir zaman, neşe olmadı eksik!
Bu son kadehte de! Olmasın eksik.

Şerefe!

(12.02.08,20,39)